در این روش میخها در فاصلههای نزدیک به هم درون گمانهها قرار گرفته و در نهایت با استفاده از دوغاب سیمان، داخل آنها پر خواهد شد تا هم مانع خوردگی میلگرد شده و هم انتقال نیرو بین خاک و میلگرد بهتر انجام شود.
در این حالت گسیختگی ممکن است ناشی از خمش و شکستگی شاتکریت روی دیوار گود باشد.
سیستم میخکوبی یا نیلینگ، فرآیندی است که اجرای آن نیاز به تبحر خاص و ویژه دارد. هرچند که فضا و موقعیت زمین برای انجام این فرآیند بسیار حیاتی هستند، اما اهمیت حضور مهندسان باتجربه و متخصص در این زمینه تأثیر بسزایی در نتیجه کار خواهد داشت.
کاربرد اصلی این دستگاه در عملیات بتنی مانند ساخت مخازن، احداث سازههای بتنی و دیوارهای حائل است.
ماسه سریع چیست ؟ و چگونه باعث خرابی سد ها می شود ؟۲۸,بهمن,۱۳۹۶ - ۱۷:۱۲
سنگهای هوازده ممکن است مصالح مناسبی با دیوارهای نیلینگ باشند، به شرط اینکه سطوح ضعیف در راستاهای نامناسب مثلا صفحات ضعیفی که تا درون گود ادامه دارند، وجود نداشته یا بسیار کم باشند.
استفاده از روش میخکوبی در مکانهایی با جریان آب فراوان ممکن است به دلیل ناکارآمدی در این شرایط، انتظار موردنیاز را فراهم نکند.
در مرحله آخر و پس از پر شدن گمانهها به وسیله دوغاب سیمان، با استفاده از یک لایه مش (تشکیل شده از میلگردهای طولی و عرضی)، بتنپاشی یا شاتکریت بر روی سطح دیواره گود انجام میشود.
عمق گمانهها معمولاً از ۵ تا ۱۰ متر متغیر خواهد بود و قطر آنها نیز از ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر متفاوت خواهد بود. عمق، تعداد و محل قرارگیری گمانهها نیز باید با توجه به نوع خاک، شرایط محل گودبرداری و … مشخص شود.
کنترل روند و روش عملیات اجرایی: ابزار دقیق در عملیاتی همچون تثبیت و اصلاح خاک و پیش بارگذاری، اطلاعاتی را در خصوص روند پیشرفت عملیات نشان می دهد.
لازم است که برای قرار گرفتن میخ در وسط و مرکز سوراخ از اسپیسرهای پلاستیکی در فاصلههای حداکثر ۳-۲ متر و ۰.۵ متری دو انتها روی میخها استفاده شود.
در شکل روبرو مراحل اجرایی این روش بطور شماتیک ارائه شده است. در مرحله اول یک دیوار نگهبان اجرا می گردد. در مرحله دوم خاکبرداری تا تراز نصب اولین ردیف انکرها انجام می گردد. در مرحله سوم حفاری گمانه جهت اجرای انکر انجام می گردد. در مرحله چهارم تزریق و در مرحله پنجم پس از گیرش دوغاب عملیات کشش و خاکبرداری و اجرای پوشش بتنی انجام می گردد.
این امر، به ویژه ??? ??? در دیوارهای نیلینگ دائمی، از جمله معایب و محدودیتهای جدی این روش در این شرایط است.
در این گونه خاکها، برای پایدارسازی خاک نیاز به انجام زهکشی به گونهای کامل و اساسی است. علاوه بر آن، مقادیر زیاد آب زیرزمینی موجب آن میشود که چاهکها به سادگی فرو بریزند.